Świadkowie - Jacek Kaczmarski

Mamasza!

Mnie siemnadcat liet, a ja uże liejtnant.

Zdies wsio w poriadkie —

polskich my unicztożim banditow.

Tagda ja napiszu pismo i wsio skażu ja wam,

siejczas nie chwatajet sił i spit moj major Szachnitow.

Atcu skażi szto u

mienia jest dla niewo padarok — pidżak s anglijskoj plietuszkoj popał mnie

prosta darom

Wejdźmy głębiej w wodę kochani

Dosyć tego brodzenia przy brzegu

Ochłodziliśmy już po kolana

Nasze nogi zmęczone po biegu

Wejdźmy w wodę po pas i po szyję

Płyńmy naprzód nad czarną głębinę

Tam odległość brzeg oczom zakryje

I zeschniętą przełkniemy tam ślinę

Potem każdy się z wolna zanurzy

Niech się fale nad głową przetoczą

W uszach brzmieć będzie cisza po burzy

Dno otwartym ukaże się oczom

Tak zawisnąć nad ziemią choć na niej

Bez rybiego popłochu pośpiechu

I zapomnieć zapomnieć kochani

Że musimy zaczerpnąć oddechu