Rehabilitacja Komunistów - Jacek Kaczmarski

Niepotrzebna jest do tego żadna filozofia

Żeby wiedzieć, że stworzenia akt — wymaga ofiar

Cóż dopiero, gdy się tworzy nowe świata zręby

Kiedy składa się ofiary i popełnia błędy

By się jednak sprawiedliwość spełniła dziejowa

Czas ofiary błędów — z czasem — zrehabilitować

Tym co wieku pół już w grobach — odpoczynek wieczny;

Długa lista ofiar czeka na Sąd Ostateczny

Komunista, by się dostać na wspomnianą listę

Musiał być zabity przez innego komunistę

Grona mędrców komunizmu po nocach się pocą

Kto zasłużył na wskrzeszenie, a jeśli — to po co?

Kto się jeszcze przydać może, bo już chodzą słuchy

Że marksiści potajemnie — wywołują duchy

Jeden odpadł, bo przed światem prawdy się nie schowa:

Nie zamordowanoby go?

To sam by mordował

Inny też się nie nadaje, choć objęty czystką

Gdyby żył - to jeszcze gorzej działoby się wszystko

Niechby się inaczej zgięła historii sprężyna

A rehabilitowalibyśmy dziś - Stalina

Jednak dobrze jest pokazać raz całemu światu

Że omyłki mogą się przydarzyć nawet katu

I że kocha swe ubite potomstwo Ojczyzna

I potrafi — choć po latach — do błędów się przyznać

Więc z powagą mówią, wznosząc stos zbutwiałych liści:

Jacy by z nich byli dzisiaj dobrzy komuniści!

Materializm historyczny na nowość się wybił

Udowadnia naukowo — co by było, gdyby…

Powie ktoś, że w tej balladzie intencja nieczysta…

Jam po prostu jest rusofil —

Antykomunista