Krowa - Jacek Kaczmarski

Gdzieś na wiosnę front już przeszedł

Chłopcy poszli w trop — mnie w lesie

Chłop rannego znalazł i się ulitował

Młody był i niebogaty

Trochę traw, coś na kształt chaty

A w oborze jedna zabiedzona krowa

Leżę w słomie, liżę rany

Wtem chłop wpada zastrachany:

— Idą Ruskie!

— woła — ale od zachodu!

— Cóżeś taki niespokojny?

Może to już koniec wojny

Albo władzę przysyłają dla narodu!

Podchodzimy na skraj lasu

A tam Ruskie — krowy pasą -

Stado z tysiąc sztuk, dorodne, zdrowe, mleczne

Skoro trawę żre pod strażą

Znać - do Rosji je prowadzą

Spod Poznania, więc zdobyczne — poniemieckie

Słuchaj — mówię - coś tak czuję

Że tu sobie pohandlujesz

Idź po bimber, coś go za oborą schował -

Ruski nie zje, a wypije

A to bydło jest niczyje

Przecież przyda się w oborze — druga krowa!

Idzie chłop — i mowa krótka:

Wódka — krowa, krowa — wódka

Ale strażnik z karabinem — niet — powiada

Jak się krowy nie doliczą

To pod mur postawią z niczym

Nam się czisło, czyli liczba musi zgadzać!

Chłop pomyślał i zaradził

Chudą krowę przyprowadził

Dodał bimber i zamienił ją - na tłustą

Mało ryczy, mleko daje

Chłop się cieszy, a ja — wzajem

Żeśmy krową - świnię podłożyli Ruskom!

Jeszcze dobrze nie strzeźwieli —

Do zagrody przylecieli

Krowę w łańcuch, mnie na muszkę, chłop pobity —

Tak napili się za darmo

Odzyskali własność armii

I wykryli na dodatek — schron bandyty

Dziesięć lat ich kraj zwiedzałem

W jedenasty rok na stałe

Powróciłem tu, gdzie z nimi handlowałem

Chłopu poszło nie tak gładko —

Żyje ponoć - pod Kamczatką

W każdym razie już go więcej nie widziałem

Nasza krowa — jakby zgadła

Co ją czeka — szybko padła

Nim przegnali ją na tamtą Bugu stronę

Pogrzeb miała uroczysty —

W ziemi bliskiej, bo ojczystej

Leżą kości jej —

Starannie ogryzione