Scena To Dziwna - Jacek Kaczmarski

Scena to dziwna:

Lampka oliwna

Ciemnym płomieniem ćmi

Witają Pana

Cienie na ścianach

Z cieni i światła — my

Kropla nadziei

Rzęsy nam klei

Źrenic roziskrza blask

W mrocznej stajence

Złożone ręce

Nieśmiało proszą łask

A w kąciku — zawiniątko

Tobołek na duszę

Już Zbawiciel, choć dzieciątko

Buzia i paluszek

Skoro za nas ma umierać

Na Krzyżu rozpięte —

Skromnie podziękujmy teraz

Życiu, co jest święte

Matka szczęśliwa

Stópki obmywa

Na najtrudniejszą z dróg

Zanim w rozpaczy

Przyjdzie zobaczyć

Krew z przebijanych nóg

Ciałko spłukane

Wyciera sianem

W słodkim zapachu łąk

Zanim na Wzgórzu

W skwarze i w kurzu

Przytkną gwoździe do rąk

Błyszczą oczka pełne życia

I gębusia grucha

Choć dzieciątko — już Zbawiciel

— Siła i otucha

Skoro ma umierać za nas

I Go męka czeka

— W niemowlęciu czcijmy Pana:

Boga — i człowieka