Giele blommen - De Kift

Dy dei wie de lêste dei fan hope. Ik krige dy rottige giele

Blommen en stapte de doar út, om dy te finen. Hie 'k dy

Net fûn, dan wie ik der útstapt.

Jou dy mar lekker del en dream fan hoe’t wy it in

Jier lyn tegearre hiene. En dan sil ik dy yn dyn dream in

Ferhaal fertelle oer in frou dy’t dea-ûngelokkich wie om’t

Der gjin leafde yn har libben wie. Sie hie alles en tagelyk

Hie se niks. Se wie allinne, bern hie se ek net. Se hat ín

Jier fan 'e leafde priuwe mocht, mar nei in jier rekke se it

Kwyt. Doe hat se earst bot gûld en doe waard se fan al dat

Fertriet in heks.

Ze had een bos van die afschuwelijke gele bloemen bij

Zich. Een gele vlek midden in de drukte. Ik kon niet

Anders dan haar volgen. De hoofdstraat door, dan een

Andere straat, vol met mensen. Ze liep een verlaten

Zijstraat in en draaide zich om. Ik werd getroffen, niet

Zozeer door haar schoonheid, want ze is mooi… ik werd

Getroffen door de eenzaamheid in haar ogen. Zo’n

Eenzaamheid heeft niemand ooit gezien.

Ze sprak me aan en zei: 'Vindt u mijn bloemen mooi?'

'Nee,' zei ik, 'ik hou van rozen.' Ze glimlachte en gooide

Haar bloemen in de goot. Ik raapte ze op en reikte ze haar

Aan.

Later vertelde ze me dat ze die dag de straat was

Opgegaan om mij te vinden, en als dat niet gelukt was…