Het land - De Kift

Smerig van vuile baksteen

Is het huis vanmorgen

Precies op tijd ontwaakt

Alles is dus in orde

Alleen het land

Het land weet dat er kwaad is gedaan

En dat

Van die zon

En

Die maan

Al

Dat rokende

Van

Het land

Van

De verbijstering

Van

De beesten

Van

Het lichten

Van het land

En

De zon

En

De maan

Van

De angst

Van

De beesten

Nu moet ik gaan: de bloemen sterven

En het donkert al

Als ik jou weer ontmoeten zal

Zal ik mijn naam in jouw huid kerven

Dan zal ik zingen van een zwarte dag

En van de schaduw die wij moesten delen

En van de vloek die sprong in onze kelen

En van het mes dat in jouw handen lag

Langzaam, van ver gevolgd door de hond van de hof

Ben ik de oude wegen zwijgend ingeslagen

Een bleke herfst verbloedt achter de zwarte hagen;

Vrouwen gaan einderlangs, rouwend, in donkere stof

Al grauwer wordt het veld

De lucht koelt af, de nevel welt

Wat staat gij zo en kijkt verbaasd en staart?

Wat is het dat u in de schemering zo ontstelde?