Kweade tongen - De Kift

Sa droech ik myn swiere lot oer tin iis, oer ien nacht iis

Mei in krak! sakk' ik dertroch, myn hert sonk as in stien

Mar hoe swier myn lot ek wie, it bleau hingjen oan in skos

Sûnt dy dei lit myn swiere lot net mear los

Dat ‘k de drinkeldea ûntkaam wit de maaitiid, wit de skriis

Fan dy twa is ien dan toch nei myn master gien

En dy hat him dêr ferpraat. Hy hat oeral om my socht

Fan kweade tongen begelaad op syn lange tocht

En sa helle hy my yn, hat my yn syn earmen naam

Hat my op syn hynder tild mei myn swiere lot

Hy koe net bliuwe. Mar ien dei. Al it oare bleau foargoed:

Kweade tongen, ien nacht iis en myn hertebloed

Zo droeg ik mijn zware lot over onbetrouwbaar ijs, over een nacht ijs.

Met een krak! zakte ik erdoor, mijn hart zonk als een steen

Maar hoe zwaar mijn lot ook was, het bleef hangen aan een schots

Sinds die dag laat mijn zware lot niet meer los. Dat ik aan de verdrinkingsdood

ontsnapte weet de lente, weet de grutto

Een van beiden is kennelijk naar mijn meester gegaan en heeft daar zijn mond

voorbijgepraat. Hij heeft overal naar mij gezocht. Kwade tongen vergezelden hem

op zijn lange tocht

En zo haalde hij mij in, heeft mij in z’n armen genomen, heeft mij op z’n paard

getild, met zwaar lot en al. Hij kon niet blijven. Slechts een dag.

Al het andere bleef voorgoed: Kwade tongen, onbetrouwbaar ijs en mijn

hartepijn