Z hałasu i chaosu - Shellerini, The Returners, Słoń

Ulepiony z hałasu i chaosu

Ulepiony z hałasu i chaosu

Ulepiony z hałasu i chaosu

Ulepiony z hałasu i chaosu

(Zwrotka 1: Shellerini)

Choć wpadam jak edith piaf, jak boulder dash drążę głębiej

Wiem jak smakuje czerwień krwi, kwit gniotę w kiejdzie

Nigdy nie chciałem biec gdzieś, gdzie biec chcieli inni

Potrafie wbić w nich, ich cyrk i ich pretensje

Widzisz ten hazel, jak hajs rodzi konflikt

Czas jak Teżewe mknie, chyba że w celi pościsz

Za oknem pościg gdy Twardowski diabła wodzi za nos

Niektórym ile by nie mieli zawsze jest za mało

Chował nas chaos, a los pchał na szafot

W tym mieście, gdzie szkieł ma aspiracje na Gestapo

Wszyscy łamią prawo jak dekalog łamią wszyscy

Wyzbyć się skrupułów nie jest łatwo tym się udało

Gdy w duszy trwa noc skałą jak małpa musisz być

Nie zawsze crucifix pomoże, kiedy kusi Styks

Silniejsi ci wykuci z blizn i chaosu

Chcemy żyć po swojemu i mieć święty spokój

Poranki mielą sny na miał

Zły jak Leopold Tyrmand

Świat chciałby nas złamać

Chaos wypalił stygmat

Tło pomalował dramat

Ktoś stracił, ktoś zyskał

Ciszę zagłuszył hałas

Prawda bywa oczywista

Poranki mielą sny na miał

Zły jak Leopold Tyrmand

Świat chciałby nas złamać

Chaos wypalił stygmat

Tło pomalował dramat

Ktoś stracił, ktoś zyskał

Ciszę zagłuszył hałas

Już chyba się domyślasz

(Zwrotka 2: Słoń)

Najpierw cię będą wodzić za nos a później ci go złamią

To nieodpłatna edukacja w szkole blizn i znamion

Twój anioł stróż spada w dół z postrzałową raną

A zamiast niego z chmur spogląda czerwony baron

Ciągle nam mało, każdy chce brać nie dawać

A kiedy chodzi o siano to własny brat cie zdradza

Ten cały świat się składa z roztworu fikcji z kłamstwem

Chuj z wojną, NFZ wykończy wszystkich sprawniej

Unikam żmij wciąż niczym strzyga świtu

Ciszej niż stlumiony krzyk z izolatki w psychiatryku

Wbijam w cybuch szczątki szuj, które były mi bliskie

Inhalując w płuca resztki ich kłamliwych istnień

Idę w deszczu iskier, ogień trawi etykę

Ilości noży wbitych w plecy już nawet nie liczę

Wierni kodu z czterech liter, wokół zwęglone ścierwo

Nastaje nowy świt, świat zalewamy czernią

Poranki mielą sny na miał

Zły jak Leopold Tyrmand

Świat chciałby nas złamać

Chaos wypalił stygmat

Tło pomalował dramat

Ktoś stracił, ktoś zyskał

Ciszę zagłuszył hałas

Prawda bywa oczywista

Poranki mielą sny na miał

Zły jak Leopold Tyrmand

Świat chciałby nas złamać

Chaos wypalił stygmat

Tło pomalował dramat

Ktoś stracił, ktoś zyskał

Ciszę zagłuszył hałas

Już chyba się domyślasz