Romeo - Orxan Zeynallı

Tilsimləri qır

Sonuncu pyesdəki taram, bu simləri qır

Əlini aç və dua et ki, duyum səni

Yoxam səmada, var əvəzimdə bulud

Çöldə tək olsam da içdə çoxam

Yatır içimdə, bil, hər cür dəli

Divarlar üzərimə gəlir ama qıra bilmirəm

Çünki tək qəlb qırmaqda təcrübəli

Mənə bənzəyir hər melodrama triller

Martini kimi soyuq amma drama “queen”əm

Qəhrəman özüm, rep içində kameo

Sevgilim kapuleti, içimdə Romeo

Yumuşaq qəzəbim

Bitirmək üçün bu şah əsəri

Söndürürəm içimdəki eşq alovunu

Çünki Romeolar ölməlidir

Yer üzündə

Hər izim var

Ən dərindəyəm

Bir üzüm dərə

Bir üzüm dağ

Mən öz əlimdəyəm

Bu həzin qəm

Mənə zindan

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Dinamiti bağlayıb girirəm kütlənin içinə

Bu şərabı qan bilib istəmədən içirəm

Hər kəs cənnəti istəyir axı içi mən!

Neçə zil, neçə bəm naləni çatdıra bilər

Hamı gec - tez həqiqəti bilməlidir

Xilasdırmı pul?

Necə məni isidə bilər əgər

Son dəfə yatanda yastığım qum?

Ölən ərdən geri mirasdırmı dul?

Mənə şiddət borcun qalıbsa xəbər et

Yolunun üstündə bir az durum vur

Neçə silmək istədiyim

Xatirəni yandırmışam amma sağ çıxıb

Uşaqlığımın qara səhifələrini

Ağ kağıza boşaltdım, yazı ağ çıxıb

Dolu gözlər, saxta təbəssüm

Qalx ayağa, saxla tənəzzülü

Verir onu qorusaq da mənə zülm

O yazıları hamı görməlidir

Yer üzündə

Hər izim var

Ən dərindəyəm

Bir üzüm dərə

Bir üzüm dağ

Mən öz əlimdəyəm

Bu həzin qəm

Mənə zindan

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Yer üzündə

Hər izim var

Ən dərindəyəm

Bir üzüm dərə

Bir üzüm dağ

Mən öz əlimdəyəm

Bu həzin qəm

Mənə zindan

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Dözərəm, gəl, qal