Pol Dziewczyna - Natalia Nykiel

Mróz, przykrywa mapę lód

Roztańczył się wiatr

Gdzie spojrzeć, garby zasp

Gałęzie drzew jak pięciolinii czerń

Półnutą jest kruk, ósemkami tysiące wron

Śnieg przykleja się do rzęs

Zamarzam na śmierć, już przestaje krążyć krew

A miałeś tu być, na styku ulic stać

Pod kioskiem Ruch, otoczonym garbami zasp

Chociaż raz, jeden raz

Mógłbyś przyjść, być na czas

Ukorzeniam się tu, ja ukorzeniam się znów

Pół dziewczyna, pół klon

Stać, wypasać się jak muł

Gdy rzeka w krze, gdy miasto skuwa lód

Spróbuj tak sam wpatrywać się jak kruk

W gałęzi gnat, lub jak z wroną tańczy wiatr

A miałeś tu być, na styku ulic stać

Pod kioskiem Ruch, otoczonym garbami zasp

Chociaż raz, jeden raz

Mógłbyś przyjść, być na czas

Ukorzeniam się tu, ja ukorzeniam się znów

Pół dziewczyna, pół klon

Chociaż raz, jeden raz

Mógłbyś przyjść, być na czas

Ukorzeniam się tu, ja ukorzeniam się znów

Pół dziewczyna, pół klon