Nadmiar - Natalia Nykiel

Nikt nie przyjdzie już

Wstrzymany nagle bieg

Jak naprawdę mam się czuć

Czy to działa wstecz

Chcę przemyśleć co mi jest

Niewypowiedziane zdania znowu gubią swój kształt

Znam już nazwy chmur, a płaczę gdy inni śpią

Ten zbyt trudny film odgrywa się w myślach pod prąd

Czasami krzyczę do siebie po cichu by nikt nie spojrzał w bok

I wciąż się łudzę, że jednak ktoś zrobi to z nich

Odwróci dno

Wiem, ucieka czas

I wiem, za dużo zmian

Nie chcę nic nowego już

Nadmiar truje krew

Przerasta mnie jak cień

Pozwól raz tą głupszą być

Udam, że nie dzieje się nic

Znam już nazwy chmur, a płaczę gdy inni śpią

Ten zbyt trudny film odgrywa się w myślach pod prąd

Czasami krzyczę do siebie po cichu by nikt nie spojrzał w bok

I wciąż się łudzę, że jednak ktoś zrobi to z nich

Odwróci dno