Error - Natalia Nykiel

Tramwaj lepiej wie, gdzie czas zakręca

I najkrótsza noc dłużej trwa

Wyprzedzamy fakty, daty

Za horyzont znika co drugi takt

Jesteś też, tak jak ja

Gotów skraść cały skarb, wygrać bal

Miniesz mnie, a oddech Twój

Mógłby mi rozwiać cały wstyd, a z nim strach i głód

Światła tworzą korytarze

Prowadzą znowu w poprzek zdarzeń

W tym dymie ginie lęk, zbyt gęsty jest by biec

Nie oderwę stóp od ziemi

Zostanę tak nim świt nas zmieni

Nie możesz teraz wejść, zbyt wiele o mnie wiesz

Dzielą nas tysiące snów, łączy aż jeden wers

Lecz nie zna go nikt

W mojej krwi wciąż płyną dźwięki, słyszę je i drżę

Nie mogę mniej

Nagle padł twardy dysk

Sen zamazał swą treść, nie ma zdjęć

Mogę wrócić tam, gdzie co dzień w ładzie jestem

Nie ukrywam, że wiem, co to lęk

Światła tworzą korytarze

Prowadzą znowu w poprzek zdarzeń

W tym dymie ginie lęk, zbyt gęsty jest by biec

Nie oderwę stóp od ziemi

Zostanę tak nim świt nas zmieni

Nie możesz teraz wejść, zbyt wiele o mnie wiesz

Ta chwila to błysk, za krótki by czuć

Rozpoznać twarz, rozmawiać bez słów

Oślepił nas neonów blask

Przedrzyj się przez labirynt rąk

Powiedz, że wiesz, zabierz mnie stąd

Na tysiąc spraw się rozbił czas

Światła tworzą korytarze

Prowadzą znowu w poprzek zdarzeń

W tym dymie ginie lęk, zbyt gęsty jest by biec

Nie oderwę stóp od ziemi

Zostanę tak nim świt nas zmieni

Nie możesz teraz wejść, zbyt wiele o mnie wiesz

Światła tworzą korytarze

Prowadzą znowu w poprzek zdarzeń

W tym dymie ginie lęk, zbyt gęsty jest by biec

Nie oderwę stóp od ziemi

Zostanę tak nim świt nas zmieni

Nie możesz teraz wejść, zbyt wiele o mnie wiesz