Luca Brasi - The Analogs

Twarz szara jak ołów, z którego robią kule

Nie dowiesz się co myśli, nie dowiesz się co czuje

Ręce zimne, twarde, jak skały tamtej wyspy

Na której się urodził, na której uczył się milczeć

Luca!

Luca Brasi spokojnie na dnie śpi

Świat wciąż jest taki sam, szkoda każdej łzy

Luca!

Luca Brasi nie zmieniło sie nic

Betonowa dżungla tonie wciąż we krwi

Niech przyszłość spłonie w piecu, a wrogowie w piekle

Nie otwierasz ust, rewolwer cię wyręcza

W mroku oczy lśnią, gdy śmierć zaczyna taniec

Dziś ostatni krzyk, ostatnie kart rozdanie

Luca!

Luca Brasi spokojnie na dnie śpi

Świat wciąż jest taki sam, szkoda każdej łzy

Luca!

Luca Brasi nie zmieniło się nic

Betonowa dżungla tonie wciąż we krwi

Zbyt często widział śmierć, by wierzyć ze ucieknie

Gdy cienki mocny sznur, zaciskał swoja pętle

Luca!

Luca Brasi spokojnie na dnie śpi

Świat wciąż jest taki sam, szkoda każdej łzy

Luca!

Luca Brasi nie zmieniło się nic

Betonowa dżungla tonie wciąż we krwi