Poza Prawem - The Analogs

Byli biedni ale chcieli, by świat leżał u ich stóp

Prawo mieli sobie za nic, chcieli radość życia czuć

Wychowani na ulicy rozpoczęli swoją grę

Ona piękna, on zuchwały, powiedzieli kiedyś «nie»

Lufy nigdy już nie stygły, już nie mogli się zatrzymać

Banki drżały na ich widok, krew spływała po chodnikach

Gdy strażnicy na kolanach, a syreny za plecami

Opróżniali wielkie sejfy i ruszali w drogę dalej

Poza prawem, poza prawem na zawsze i do końca

Poza prawem, poza prawem jechali w stronę słońca

Poza prawem, poza prawem wprost w objęcia śmierci

Poza prawem, chcieli umrzeć młodzi wolni piękni

Psy tropiły ich lecz oni nie wiedzieli co to strach

Na siedzeniu zawsze spluwa, a przed nimi nowy bank

Żyli ciągle na krawędzi, mocno przyciskali gaz

Wymykali się obławie, uciekali cały czas

Gliny ich nienawidziły a biedacy pokochali

Każdy z nich chciał tak jak oni być okrutny i odważny

Zmienić dole swą przeklętą, w drogę zemsty, drogę krwi

Worek z forsą mieć pod głową, wtedy ma się piękne sny

Dnia pewnego w słońca skwarze skończył się ich krwawy szlak

Koniec drogi, dalej przepaść, z trupią czaszką stary znak

Jeszcze jeden pocałunek jeszcze raz wyznana miłość

Potem ich ostatnia droga w dół urwiska po śmierć szybką

Lepsze piekło niż niewola, lepszy ogień jest niż kat

Uśmiechając się żegnali ten niesprawiedliwy świat

A sto syren policyjnych wyło w górze, gdy spadali

I miliony łez pociekło, gdy lecieli do otchłani