Bayan Sigara Kutusu - Sehabe

«Nasılsın?»

dediklerinde acıktım diyorum

Hayat yalnızken, zor geçiyormuş

Çorap gibi kaçırıyorum aklımı yeniden

Yiğidi öldürüp, hakkını yediler

Ben bir akşam üstü üşüdüm üstümü örttün

Panjursuz ruhumda bu perde lüküstü

Hak etmediğim kadar iyi davranırdın

Değer bilmeyi bilmiyordum idamla anıldım

Hayat sormaz, asla «var mı istediğin?»

Boston’dan yollanan Isaiah Thomas gibiyim

Ruh halim değişken olmasaydı hayat daha kolaydı

Bipolar yalnızlığıma umudum olaydın

Neyim var ve neyim yok?

Epey bir yol

Bebeğim kov beni, bu yol gözüküyorken ne yapabilirim?

Dahası delilik!

Harbi nasıl edelim?

Münasip bedenim… E razı gelelim

İkimiz belki dağıtabiliriz

Geriye dönmek istedim de yol biraz dar

Her gün aynı yemeği yerdik, o terasta

Duymak istemezsin belki beni birazdan

Her geçen gün özlüyorum Mersin’i biraz daha

Devrilir betonlar, tuzaklarımı sorma

Mükemmeldir gözlerine bakıp yok olmak

Hayal ederken bir gece uzaklarımız olmaz

Seni öpen ben olurum dudaklarını yormam

Sana söz verişimdi

Şair değil ressam olsaydım, gözde resimdin

Öyle uzaklardan beni gözleme şimdi

Belki Mersin’i değil seni özlemişimdir

Nasıl yaşarım hayalsiz ya da haz almadan

Bu bir döngü Pazartesi’den Pazar’lara

Sana değmek isterdim en az nazar kadar

Zaman gerek bize zaman dedim, zaman zaman

İnsan zor unutur dudaklarını kanatanı

Sigara kadar olmasa da bağımlılık yaratırım

Geçmişte tek derdim derse geliyor mu?

Dersler bitti sonrasında serseri oldum

Bir kuyuya taş attım kırk akıllı çıkaramadı

Taş gibisin de pardon çıkaramadım

Deme bana «deli hayırdır ne iştir?»

Senden sonra böyle oldum baya bi' değiştim

Ben bir akşam üstü düştüm üstüme bastın

Kaldırımın günahı yoktu küsmedim bu yüzden

Senden sonra da yanlışlar yaptım bebeğim

O gün bugündür mutluyum da o gün bugün değil

Geriye dönmek istedim de yol biraz dar

Her gün aynı yemeği yerdik, o terasta

Duymak istemezsin belki beni birazdan

Her geçen gün özlüyorum Mersin’i biraz daha

Devrilir betonlar, tuzaklarımı sorma

Mükemmeldir gözlerine bakıp yok olmak

Hayal ederken bir gece uzaklarımız olmaz

Seni öpen ben olurum dudaklarını yormam

Sana söz verişimdi

Şair değil ressam olsaydım, gözde resimdin

Öyle uzaklardan beni gözleme şimdi

Belki Mersin’i değil seni özlemişimdir