Пiд облачком - Марія Бурмака

Пiд облачком явiр похилений,

Сидить на нiм пташок примилений,

Слухай, мила, як той пташок спiва,

Же з любовi нiч добра не бива,

Же з любовi, же з любовi

Нiч добра не бива.

Ци ти, любо, є од Бога дана,

Ци ти, може, дьяблом підшептана?

Хоч би с не хтiв, то мусиш любити,

Хоч би с не хтiв, прото маш терпiти,

Хоч би с не хтiв, хоч би с не хтiв

Прото маш терпiти.

Мила, мила, ти покусо єдна,

Любив я тя не рiк i не два.

Ци ми дала зілля сі напити?

Не мож, мила, ніяк без тя жити,

Не мож, мила, не мож, мила,

Нiяк без тя жити.

Ми ворожка давно ворожила,

Же мя звурит дiвка чорнобрива,

Же не буду видiв за ньов свiта,

Аж проминут мої младi лiта,

Аж проминут, аж проминут

Мої младi лiта.

Пiд облачком явiр зеленiє,

Посмот мила, як той вiтер вiє,

Може вирве єго з корiннями.

Мила моя, што то буде з нами?

Мила моя, мила моя,

Што то буде з нами?