Nasıl Geçtiğini Anlamadan - Ege Çubukçu

Hoş gör ama boş verme hayatı

Çoğu zaman acı ama canın çok tatlı

İnkar etmesi güzel ama böyle

Herkes ölür ama yaşayamaz hayatı

Yaşadığım her günü

Yaşarım sanki son günüm

Geçmiş hesap, kitap, kördüğüm

Bu okul;

eski okul, takip et bu oku

İzmir’den başladı yolculuğum

Öncesi tek perdelik boş bi' oyun

Hip Hop!

Ruhumu doyurur

Olduğum gibi ol ruhun yorulur

«Ah» deme, «Oh» der düşmanların

«Büyüdük» deriz alt edip düşmanları

Hiçbir an vazgeçip de düş kurmayı

Pes etmedim, sözlerim vardı;

Seni bana bağlayan

Ardında kötü niyet aramadan

Bak şimdi karanfiller asfaltlarda

Kaldırım taşlarının altında kumsal var

Tutuşamadan el ele nasıl yaşarız?

Bu aralar eski günleri aratırız

Aradaki farkı bir kerede kapatırız

(Eğer istersek)

Pişman değilim ama hiç tam değil hayat

Biz tam aşarken yeni düşmanlar geldi

Zaman aşmam diyor

Nasıl geçtiğini anlamadan geçiyor

Öyle bir geçiyor zaman

İçindeki boşluğu dolduramıyor insan

Buna çözüm olamaz hiçbir lisan

Dünya ise çoğu zaman 1 Nisan;

Eşşek şakası!

Yaka paça giriyoruz birbirimize

Oysa can feda sevdiğimize

Binlerce yıl nasıl geçtiğini anlamadan geçiyor

Ve ilaç olamıyor yaralara zaman

Kahvaltıda süt ve bal yerine kan ve göz yaşı

Ne bir merhem var ne de bu hastalığa bir aşı

Taş üstünde taş, omuz üstünde baş

Barış yaşanmaz kazanılarak hiçbir savaş!

(Gel gör ki)

Birbirimize sarılamadık, öldü Deniz

Birbirimizi sevemedik, öldü Yavuz

Biribirimiz için var olamadık, şimdi yokuz

Ne ilk ne de sonuz