Blóð-Þorsteinn Eystri - Árstíðir Lífsins

Blóð-Þorsteinn eystri, sonr Helga, nafn sem mælt er með reiði þessa daga

Víðlinda gelti skolaði á land í héraði oss, þar sem mikla grimma hafið faðmar

áss hauðr ok gefr oss líf með dauða dýrsins

Úti á jǫtna vegi lá hann dauðr svo tókum kjǫt hans ok gáfum rest aftr til brims

vegar

En er það spurðist út gripu menn að austan gæsina, drápu þrælana á heimleið ok

stálu kjǫtinu

Réttlæti hefr aldrei verið í hávegum haft í hǫlða grund oss ísheims ok elris

garms

Hliðskjálfar grams bǫl var ávallt nærri þegar gróða var að fá

Hǫgna élviðr sem bjuggu bakvið ríki risa í austri, suðri ok norðri héldu ávallt

hlustamunni ok brátungli lokuðu er slíkar fréttir bárust í þeirra glamma ferða

trǫð friðar ok heilsu

En munum berjast

Ekkert svar er gefið utan Hugins drekka fyrir dolgbrands dǫkk!

Engin þǫgn mun finnast fyrr en fǫlsk galdra fles ok orða ǫ́r eru skorin af

hatri sárteins míns

Heimdalar hǫfuð heitir svrð!

Eitr mun falla ok reipi festa skógar skæðasǫgn á ný

Blóðs valr, kvánar kyn ok hreggskornir þurfa að læra að Njǫrðr r þeim æðri

Hinir hræðilegu Ǫlvaldi, Iði ok Gangr ganga niðr úr heimilum sínum,

hvíslandi rúnir til Gungnis vǫ́fuðr ok fæða bara af sér hernað ok geðveiki

Faðir reyndi alltaf að finna leiðir til að sára sigðr héldust í slíðrum sínum

En hann dó, Jǫtnar ok Ægis dætr tóku hann svo Njarðar niðjar breyttu ǫrlǫgum

sínum undir minni hendi

Svo færðum ró ok aldrlok yfir líf þjófanna

Megi Níðhǫggr neyta þeirra sárgeimi ok vættir þeirra eyðast í kǫldum

andardrætti Nára nipt!

Dísir þínar hurfu í þǫgn

Þér, Þorsteinn Helgason, var gefið svar

Stundum þarf að ná réttlæti með hnefa landi, þó vitrir menn þykist vita að gott

líf án óréttlætis sé hverjum frjálsum manni gefið