Çöz de Gel - Yener Çevik

Sen anlamazsın benim ruh halimi

Başlar hayat talimi

Bam güm çat pat kağıt kalem ver

Kalbim faça dolu sen kırıkları ver

Hiçbir haber vermeden uçup giden

Paçalı güvercin gibi yalnız sever

Oda ne diyo’n, nasıl anlatayım?

Tozlu ayakkabı tükürüp, parlatılır

Bozuksa şeklin elbet patlatılır

Cam pencere, laminat, çerçeve

Girdi mi kış eve kapıyı çalmadan

Moda oldu hemşo retro kazak, kaban

Ağır sanayide taşeronu köpek yapan

Filistin’li çocuk gibi var elimde sapan

Olur panik atak, gece yolcusu

Çünkü mahalleyi tanımayan komşusun

Azıcık susun, su çukurda kaynıyo'

Bizim gibi bizi seven de var mı?

Yok!

Bak bi' kere «Olsun"deme

Kaç git kimsesizin bu ev

Bazen mırıldanır kendi kendine

Yanmanın içine, yanmadı çile

Bak bi' kere «Olsun"deme

Kaç git kimsesizin bu ev

Bazen mırıldanır kendi kendine

Yanmanın içine, yanmadı çile

Sen de bakıy’ım içinden ne geçiyo'

Var üzüntüyü geçir'cek elbet bi' yol

Neyi, nasıl düşünürsen oraya doğru yol

Ne zaman alışsam sana diyo’m «Bu son»

Kapı çalıyo' zeminden aşşağaya

İnsan eti ağır olur, taşa yat

Elinde son kalanı da maça bas

Seni ilk terk edeni de başa yaz

Çok bilmiyo’z ama çok gördük

Sevilmedik, sevdik çok kördük

Şekil arabaların çoğu da tüplü

Nette etini satan Photoshop’ta süslü

«Müslüm — Haberimiz Yok"'la dertleştiren

Öğretti kayan yıldızdan dileme dilek

Nöbetçi eczaneyi arayıp giden

Bazı yerde meyva değil aldığın çilek

Bak bi' kere «Olsun"deme

Kaç git kimsesizin bu ev

Bazen mırıldanır kendi kendine

Yanmanın içine, yanmadı çile

Bak bi' kere «Olsun"deme

Kaç git kimsesizin bu ev

Bazen mırıldanır kendi kendine

Yanmanın içine, yanmadı çile

Bak bi' kere «Olsun"deme

Kaç git kimsesizin bu ev

Bazen mırıldanır kendi kendine

Yanmanın içine, yanmadı çile

Bak bi' kere «Olsun"deme

Kaç git kimsesizin bu ev

Bazen mırıldanır kendi kendine

Yanmanın içine, yanmadı çile