Sen Gibi - Taladro

Beni kimse sevmedi sen gibi içim direnir

Senin yokluğundan bu yana gönlüm aşk dilenir

Şimdi yüküm ağır dolu bir dert treni

Seni kırdığım için özür dilerim

Üzgünüm sana ayırmadığım saatlere

Üzgünüm sana uğramadığım günlere

Kırgınım eline dökmediğim güllere

Kırgınım yüzüne bakmadığım dünlere

Beni kimse özlemedi sen gibi vefasızlık ömrüm

Pişmanım sürekli ilgisizlik gördün

Kendi kazaklarımı liğme liğme etlerinden ördüm

Yüzüne bakmaya yüzüm yok ışıklarını söndür

Hayalet gibiydim seni anlamamak inancımdı

Kalbinde kiracındım

Meğer döktüğün her gözyaşı bir dar ağacıymış

Özlemek sana direnmekten acıymış

Velakin pişmanım inanmasan da

Görmesen de sesimi duymasan da

Senden bir beklentim yok be gülüm olmasın da

Bu basit bir mektup gözlerin dolmasın da

Benim gibi birini kalbin nasıl olurda sevdin

Nasıl olurda yıllar yılı gülümsemeni verdin?

Bak şimdi uzaktasın tek başıma bu derdi

Kafamı duvara vurarak taşıyorum kadın kendimi yendim

Kendime kızgın kendime kırgınım

Artık azalttım şu mürekkepli zıkkımı

Her dokunuş sen kendimden alamıyorken hırsımı

Al yokluğun sende kalsın tılsımı

Bana acılarını yolla kadın haketmiyorsun

Evde düzine düzine fotoğraf yetmiyorsun

Yaralarını kapat haketmiyorsun

Hala neden seviyor naz etmiyorsun

Kadın sevme beni, ben seni haketmiyorum

Kalbin çığlık çığlığa atarken yetmiyorum

«Üzülme demişsin», şikayet etmiyorum

Nasıl olur da üzülmem pişmanlık kendi yolum

Yollarına dar ağacı kur artık uzanamayım

Bilirsin sessiz bir sinemayım

Bu sana yolladığım risalenin son balayı

Şu zıkkıma koydum yine cebimdeki son parayı

Bir rüzgâr eser bir gülden ömür gider

Bir kömür karası gözüm bir gün bu zulüm biter

Bir gün doğarız belki o gün biz ölümlüler

Bir yerde yanarız elbet, iz kalır gönül tüter

Bir rüzgâr eser bir gülden ömür gider

Bir kömür karası gözüm bir gün bu zulüm biter

Bir gün doğarız belki o gün biz ölümlüler

Bir yerde yanarız elbet, iz kalır gönül tüter

Beni kimse duymadı sen gibi ne garip adamım

Boş bir odada simsiyah bir ekran kadarım

Artık ısıtmıyor içimi közden hırkalarım

Çünkü insanların soğuk yüzüne kanarım

Bıraktım kumarı bıraktım yalanı

En çok elimden yok olmana yanarım

Artık uyku da yok özlemiyorum sanırım

Seni binbir çiçek kokusunun mabedinden tanırım

Beni kimse sevmedi sen gibi ömrüm kurusun

Sen şu an odamda en yalancı konusun

Biliyorum sen benden daha da fazla dolusun

Ama ne çare aklımda çözemediğim sorusun

Oynadığım en büyük kumarsın

Orası yaz belki burası kış masalı

Sevgine yenik düşüp girme kalbe incecik

Burası en büyük yaran ya belki donarsın

Nitekim kırık bir kalbe düştük

Elimde tek silahla harbe düştüm

Seni mi kurtarayım, kendimi mi?

Kalp kalbe ait fakat kalp kalpten neden üstün

Artık severiz de dün gibi gelmez tadı

Artık ölsekte faydası yok kalmaz adı

Artık ne yapsam da dün gibi olmaz tadı

Neyse sen beni sevme kadın

Bir rüzgâr eser bir gülden ömür gider

Bir kömür karası gözüm bir gün bu zulüm biter

Bir gün doğarız belki o gün biz ölümlüler

Bir yerde yanarız elbet, iz kalır gönül tüter

Bir rüzgâr eser bir gülden ömür gider

Bir kömür karası gözüm bir gün bu zulüm biter

Bir gün doğarız belki o gün biz ölümlüler

Bir yerde yanarız elbet, iz kalır gönül tüter