Að Vori - Skálmöld

Þórunn Auðna, þá hún fæddist

Þungt var yfir Ísafold

Eymd sem allt um lá og læddist

Loftið sverti, vötn og mold

Myrkur að vori á Melrakkasléttu

Meybarn var borið í óþökk og nauð

Fátæk og horuð hún fæddist, með réttu

Fyrst voru sporin öll hamingjusnauð

Þakkir fær sá er Þórunni sendi

Þakkir af einingu

Ég veit ekki hvar hún bernskunni brenndi

Barnið með meiningu

Þórunn Auðna, þá hún fæddist

Þeyr blés yfir dal og tún

Varla neina vá hún hræddist

Varin undir galdrarún

Þakkir fær sá er Þórunni sendi

Þakkir af einingu góðar

Ég veit ekki hvar hún bernskunni brenndi

Barnið með meiningu þjóðar

Fyrst varð hún móðurlaus, föðurlaus siðan

Fjöllin og gróðurinn tóku að sér

Ljóshærða flóðið með lokkinn svo friðan

Læst hennar blóðbönd í örlagakver

Ég veit ekki hvar hún æskunni eyddi

Eða hvar hófst hennar ferð

Né hvað það var sem götuna greiddi

Gaf henni bogann og sverð

Þórunn Auðna, þá hún fæddist

Þa blés von um Íslandsströnd

Neistinn fyrir norðan glæddist

Nytsamleg sú hjálparhönd