Með Svipur á Lofti - Misþyrming

Stoðkerfi alls lífs er örkumla

Því lífæðin fellur hver af annarri

Skrýmslið hrifsar þær allar að sér

Og sýgur ötult að sér

Allt sem eitt sinn blómstraði

Þar stendur það stælt á veikburða grundu

Og étur undan sér jarðveginn

Hún reynir af mesta megni

Að berjast á móti

En ríkjandi Guð, með svipur á lofti

Lætur eigi undan

Hann hrifsar að sér loftið

Sem æ verður af skornari skammti

En þrátt fyrir að rýmið þrengi og þrengi að

Ríkir Hann enn með svipur á lofti