Jedyna słuszna droga - Małpa

To nie jest tak, że tylko popycham pióro

Pozwalam w krtani drgać strunom, potem macham łapami

By tłumom na sali wpierdolić którąś z moich faz

Chwytam za stery oburącz do dechy wciskając gaz

I jadę furą przez wielki brzask wielopasmówek

Najprostszą z tras do pustych plaż, które znasz z widokówek

Sunąc przez wielkich miast centra finansów

Miejsca bez których do tych spraw nigdy nie nabrałbym dystansu

Podróż to łańcuch przyczynowo-skutkowy

Efekt bilansów, finansów z tym co mi wpadnie do głowy

Gdy czekam na linii startu wiem, że nie ma odwrotu

Najdłuższą podróż otwiera zrobienie krótkiego kroku

Wzrasta niepokój w nas z każdym dniem coraz mocniej

Mi do takiego obrotu spraw przywyknąć dużo prościej

Z okien bloków, z okien wokół konstelacja

Błądzę, nie mogę na każdym kroku schylać się po pieniądze, ale…

Biorę swoje, Ty zrób to samo

Palec na spust za szanse, które nam odebrano

Ucieczka poza kanon to jedyna słuszna droga

Nawet gdy prowadzi nas przez terytorium wroga

Tkam swój czas z małych chwil, dziergam powoli minuty

Nie wyznaczyłem tras, żeby nimi iść na skróty

Włóż stopy w moje buty, pierdol każdy system

To co jest w podeszwie nie sprawi, że dojdziesz szybciej

Pierwszy przebiśnieg co roku wskazuje wiosnę

Nadal wierzę, że wyśnię życie odrobinę prostsze

Powiedzieć siostrze chcę, że idę tam gdzie mama

Była gotowa dla nas wspiąć się nawet na kolanach

Codziennie z rana wstaję, by się o nią modlić

Aby Bóg Abrahama zabrał jej wszystkie troski

Nie rzucam kości, nie losuję kuponu

Zwykle to za czym tęsknie to powroty do domu

Nie mów nikomu, ja też zakryję usta

Możesz mi pomóc, razem to zbliży nas do jutra

Droga jest trudna, jednak wciąż widzę cel

Mamo, nie musisz być smutna, w końcu idę tam gdzie chcę

Biorę swoje, Ty zrób to samo

Palec na spust za szanse, które nam odebrano

Ucieczka poza kanon to jedyna słuszna droga

Nawet gdy prowadzi nas przez terytorium wroga

Narkotyki pozwalają zasnąć, częściej nie spać

Złe nawyki powracają zwykle w obcych miejscach

Nie kwestia podejścia, a sumy cudzych spojrzeń

Jak nie włożysz w to serca gówno z tego wyciągniesz

Żyję spokojnie kładąc na język seronil

Jedynie kontrolnie ściskam więzy swoich dłoni

Nikt mi nie zabroni splatać wokół palca

Sznurka, na którym wiszą paciorki różańca

Mordy w kagańcach przecież nie mogą ugryźć

Los każdego powstańca sprawił, że jestem dumny

Choć z czasem jeden wspólny połączy nas pierwiastek

Docisną wieko trumny, potem przysypią piaskiem

Coś we mnie zgaśnie, inne rozbłyśnie na nowo

Pewnie kiedyś odważniej spojrzę, daje Ci słowo

I jeśli obok wciąż zostanie to co wzniosłem

Pierwszy przebiśnieg znowu wskaże mi wiosnę

Raz, dwa, trzy, sprawdzam możliwości sprzętu

Choć są niskie, jestem mistrzem w pokonywaniu zakrętów

Ćpaniu momentów, gdy trzymam majka w ręku

I nie spinam się, choć pozostała chwila do koncertu

Teraz mi mija czas wolniej niż zwykle

To przez hasz, który ktoś z nas z Holandii szmuglował nad Wisłę

Wystawiam straż, możecie dzwonić po policję

Spalam stuff na raz, niech wpadną, kieszenie będą czyste

Nie mam w walizce już cotton’u od sponsorów

Ze strachu, że go zniszczę chodzę w nim tylko po domu

Nie mam nikomu nic do powiedzenia, ziomuś

Po prostu spisuję swoje wspomnienia, by sobie pomóc

Rozpoczął poród podróż, którą zakończy śmierć

Ja kumplom z zespołu w polu pozując do zdjęć

Wspominam Toruń, nasze ukochane miasto

Tęsknie za Tobą zawsze, gdy uruchamiam zapłon

Biorę swoje, Ty zrób to samo

Palec na spust za szanse, które nam odebrano

Ucieczka poza kanon to jedyna słuszna droga

Nawet gdy prowadzi nas przez terytorium wroga

Tekst i adnotacje na Rap Genius Polska