Son İstanbul'da - Levent Yüksel

Yine mevsim yürüyor sonbahara

Geçip gitti yaz, kış bahane

Bu ev, bu avlu, terk edilmiş bu bahçe

Neydi, geldi ne hale

Yanar batar ya gün Kanlıca çamlarında

Ben hisarlarda üzgün senin hicranlarında

Ah çaresizlik yakamda, elveda hatıramla

Hasrete alışmışken bu dönüş nereden çıktı

Dokunma, bana yeniden dokunma

Dokunma, ağlarım utandırma

Dokunma kırklı yaşlardayım

Son İstanbul'da