Demakijaż - Karolina Czarnecka, L.U.C

Demakijaż dusz zetrze skałę w kurz

W kruchości znajdę swą siłę

Wyostrzę zmysły, wyleję łzy do Wisły

Odpłynę z jej nurtem na chwilę

Zmył się cały tusz i z policzków róż

Bo to nie był mój obraz lecz miraż

Zachowam wspomnienia, reszta nich się zmienia

Tu i teraz

Demakijaż

Jestem Wisłą, brudną, ale nadal wodą

Wszędzie disco, trudno być polską wątrobą

Leją i trują ścieki mącącą sodą

Jak trędowaty potok wiozę to, co było modą

Mimo to płynę swym traktem i pozostaje sobą

Kijem nie zawrócisz mnie

Lejem nie znajdziesz kija

Co namiesza ci w głowie

Ja wiem, że samotność dobija

Więc wpływowa z ciebie dziewka

Jak w upalne dni rakija

Trendów folija co dzień cię omamia i spowija

Jak bijący czas, jak cień z prawdą o sobie się mijasz

Zanurz się w mój strumień

Pora już na demakijaż

Któregoś dnia w życiu trzeba wybrać peron

Pomyłka nas zapętla w monotonii jak

Do czegoś ma każdy pociąg, bo każdy jest perłą

Mamy plan, ale ludzkie budzić, jak na kacu

Na dworcu gwar, bałaganu remonty mamią

Komunikat spikera zagłusza szare wiertło

A serce zna prawdę o nas

Jest stereotyp bo w sercu

Realizuj sam swe przeznaczenie

A jego marzeniom wyślij się kopertą

Cofanie czasu

Co nie jest dopięte życie ofertą

Życie ofertą

Demakijaż!

Każdy ma w sobie skarb

Dar poszukiwania wart