Motyliada - Grzegorz Turnau

W drugim końcu świata

Trwa pełnia lata

Motyl sobie lata

Jak akrobata

Tutaj sroga zima

Mróz mocno trzyma

Siły człowiek ni ma

Mrugać oczyma

Ludzie uwaga

Nie naróbcie krzyku

Przeżyć nam pomaga

Motyl na równiku

Bo wystarczył trzepot

Skrzydeł motyla

Żeby się przekrzywił

Kubek tam i wylał

Kubek przebrał miarę

Wody w jeziorze

Która się przelała

Na pełne morze

Morze się nagrzało

I siłą prądu

Klimat pozmieniało

Naszego lądu

Upał przyszedł na wieś

I na przedmieścia

W mieście się zrobiło

Stopni dwadzieścia

Już od bardzo dawna

Się wydawało

Że klimatem rządzi

Po prostu chaos

Analizowało

Tak wiele osób

Co może wyniknąć

Z tego choasu

Że w matematyce

Jesteśmy biegli

Nam się to udało

Inni polegli

To się stało w piątek

A od niedzieli

Nasi naukowcy

Wszystko wiedzieli

Tak się zasadzili

Że w jednej chwili

W swoich komputerach

To obliczyli

A rzeczony motyl

Czy on wie o tym

Co wynikło potem

Z jego głupoty

Może i rozumie

Co zrobić umie

Może i przeczuwa

Złośliwa mrówa