Buten Op See - Godewind

Sacht fallt de Schnee, so blank liggt de See.

Dat Dörp schlöpt lies as in´n Droom.

Und över de Hüüs, över Minschen und Tieren,

Dor liggt een eenzig Ton.

De Glocken lüden as nümmers in´t Johr

Vun Wiehnacht, Freden un Leev.

Bloß ick find keen Ruh, dat Hart ward mi schwor,

Denn du mien Leev büst op See.

Ick denk an di — wo magst du wohl ween,

Wiet wech an Wiehnachtsobend.

Dien Schipp is all so lange Tied ünnerwegens,

Wi weern so lang nich tosamen.

Doch hüt morn keem endli een Breef

Mit Wiehnachtsgröten vun di.

Ick schull nich trurig ween, du hest mi leev,

Nich lang — und du bist bi mi.

Wi denk an eenanner, so sünd wi uns neech,

Bet wi uns weddersehn.

De Glocken klingen, sacht fallt de Schnee

Und du büst buten op See.