Mesanychta Kai Kati - Giannis Ploutarhos

De léo pos mou leípeis

Den xéro an tolmó

Na antimetopíso to apólyto kenó

De léo pos akóma se skéftomai sychná

Ston eaftó mou kleínomai xaná

Se skoteiná domátia

Ta chília mas kommátia

Éstisan xéfreno choró

Ston ouranó sou astéria

Gínan ta dyo mou chéria

Kai ankaliázoun to kenó

Mesánychta kai káti ki egó periméno

Kai as to xéro pos de tha gyríseis

De sou zitáo káti kai as epiméno

Na gemízo to domátio týpseis

Mesánychta kai káti ki egó na dakrýzo

Me tin aftapáti pos s' angízo

Sta kókkina oi sképseis ma ótan se ftáno

Aéras gínesai, se cháno

Kai se cháno

De léo pos ponáo ótan omologó

Pos eímai i aitía pou mas éftase edó

De léo póso thélo gia séna miló

Kai den boró poté na xechastó

Se skoteiná domátia

Ta chília mas kommátia

Éstisan xéfreno choró

Ston ouranó sou astéria

Gínan ta dyo mou chéria

Kai ankaliázoun to kenó

Mesánychta kai káti ki egó periméno

Kai as to xéro pos de tha gyríseis

De sou zitáo káti kai as epiméno

Na gemízo to domátio týpseis

Mesánychta kai káti ki egó na dakrýzo

Me tin aftapáti pos s' angízo

Sta kókkina oi sképseis ma ótan se ftáno

Aéras gínesai, se cháno

Kai se cháno

Kai se cháno

Δε λέω πως μου λείπεις

Δεν ξέρω αν τολμώ

Να αντιμετωπίσω το απόλυτο κενό

Δε λέω πως ακόμα σε σκέφτομαι συχνά

Στον εαυτό μου κλείνομαι ξανά

Σε σκοτεινά δωμάτια

Τα χίλια μας κομμάτια

Έστησαν ξέφρενο χορό

Στον ουρανό σου αστέρια

Γίναν τα δυο μου χέρια

Και αγκαλιάζουν το κενό

Μεσάνυχτα και κάτι κι εγώ περιμένω

Και ας το ξέρω πως δε θα γυρίσεις

Δε σου ζητάω κάτι και ας επιμένω

Να γεμίζω το δωμάτιο τύψεις

Μεσάνυχτα και κάτι κι εγώ να δακρύζω

Με την αυταπάτη πως σ' αγγίζω

Στα κόκκινα οι σκέψεις μα όταν σε φτάνω

Αέρας γίνεσαι, σε χάνω

Και σε χάνω

Δε λέω πως πονάω όταν ομολογώ

Πως είμαι η αιτία που μας έφτασε εδώ

Δε λέω πόσο θέλω για σένα μιλώ

Και δεν μπορώ ποτέ να ξεχαστώ

Σε σκοτεινά δωμάτια

Τα χίλια μας κομμάτια

Έστησαν ξέφρενο χορό

Στον ουρανό σου αστέρια

Γίναν τα δυο μου χέρια

Και αγκαλιάζουν το κενό

Μεσάνυχτα και κάτι κι εγώ περιμένω

Και ας το ξέρω πως δε θα γυρίσεις

Δε σου ζητάω κάτι και ας επιμένω

Να γεμίζω το δωμάτιο τύψεις

Μεσάνυχτα και κάτι κι εγώ να δακρύζω

Με την αυταπάτη πως σ' αγγίζω

Στα κόκκινα οι σκέψεις μα όταν σε φτάνω

Αέρας γίνεσαι, σε χάνω

Και σε χάνω

Και σε χάνω