Labyrinth - Gers Pardoel

Daar zit ik dan, starend langs de brandende kaarsen in de vensterbank

Ik voel het aan de atmosfeer er is iets aan de hand

Het had zo moeten zijn

In de verte vertellen mensen de allergrootste geheimen

Mijn kleding ruikt naar wasverzachter

Heb bijna mijn hele leven op orde

Wie het laatst lacht, lacht het hardst

Hiervoor ben ik geboren

Wordt gebeld maar je kan me nu beter niet storen

Ik neem niet op, ben nu aan het spelen met woorden

Neem al mijn keuzes

En bewandel het pad wat ik hoor te lopen

Laat ze denken wat ze willen

Laat ze geloven

Ik hou mijn hoofd omhoog in de meest donkere dagen

Tussen de 365 maak ik me classics

Vraagt ze maar naar me

Vandaag kan je me vinden in gedachtegangen

En vaak verdwaal ik heel diep in dit labyrinth

Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel

Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind

Vandaag kan je me vinden in gedachtegangen

En vaak verdwaal ik heel diep in dit labyrinth

Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel

Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind

Dit dal is een illusie

Het laatste waar ik naar op zoek ben is ruzie

Ben niet met bidden

Houdt het in het midden

En kleedt me netjes aan als tijdens de communie

't is vandaag zo stil dat ik me horloge hoor tikken en tikken en ik denk nee nu

niet

Want op zo’n dag als vandaag voel ik me vaker alleen

Het lijkt alsof het buiten stormt

Ik kijk naar beneden door het raam

En zie ze voorbij lopen in een groen uniform, terwijl ik hier zit op een

spierwitte eenhoorn

Ik vraag me af van waar de dwang om te heersen

We kunnen zoveel aan elkaar hebben en zoveel nog leren

Vertel de hele wereld maar dat ik gek ben

Dit is precies wie ik echt ben

Vandaag kan je me vinden in gedachtegangen

En vaak verdwaal ik heel diep in dit labyrinth

Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel

Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind

Vandaag kan je me vinden in gedachtegangen

En vaak verdwaal ik heel diep in dit labyrinth

Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel

Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind

Wat de toekomst brengen mogen, weet geen mens

Maar waarheen het pad ook leid, en hoe ver het ook voert

Uw wijsheid, en uw warmte draag ik met mij mee

Ook in dagen met persoonlijke droefheid

Was u op de meest liefdevolle wijze een betrouwbare steun voor ons allemaal

Vluchtige populariteit was niet het kompas waarop u reisde

In goede, en in minder goede jaren

Mogen we daarop verder bouwen

In het volle vertrouwen dat we samen, met opgeheven hoofd

De toekomst tegemoet kunnen treden

Vandaag kan je me vinden in gedachtegangen

En vaak verdwaal ik heel diep in dit labyrinth

Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel

Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind

Vandaag kan je me vinden in gedachtegangen

En vaak verdwaal ik heel diep in dit labyrinth

Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel

Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind