Knovelaer - Fluisterwoud

Hoorns galmen door nachtelijk donker

Vrede met 'n hamer in haar slaap gestoord

Fakkels voeren krijgsgewoel tot verre

Door gans 't rauwe Neerlands oord

Klingen klinken machtig

Over 't veld en veen

Totdat de kerk vergaan is

En God huilt vroom alleen

't Lemmet al glinsterend in de boze hand

Laarzen drukken beenderen ver in het zand

Gloed schittert vonken van vlammende krijg

't Zwaard zorgt ervoor dat de vijand immer zwijgt

Klingen klinken prachtig

Door het merg en been

Tot Gods volk vergaan is

Nacht valt over hen heen

Al dat gilt uit kelen zo angstig

Huivert huilend met 'n gelaat doodsbleek

Kruist mijn lach, mijn slag, mijn schicht

Waar ik de vlam zet in 't onschuldig wicht

Klingen klinken machtig

Over 't veld en veen

Totdat de kerk vergaan is

En God huilt vroom alleen