Firardayım - Fatih Kısaparmak

Gidiyorum buralardan

Artık beni mülteci yangınlarda bul

Son bir defa sarılayım

Tanık olsun şu mavi gözlü İstanbul

Sen, sen, sen sevincim sendin

Sen, sen, sen efkarım sendin

Karlar yağarken

Baharım sendin

Firardayım, firardayım

Kapılarda eşkalim, yine dardayım

Firardayım, firardayım

Yarım senden çok uzak diyarlardayım

Firardayım, firardayım

Kapılarda eşkalin, yine dardayım

Firardayım, firardayım

Haber almazsan, bil ki, ihbardayım

Gidiyorum buralardan

Vaktimiz yok, başını omzuma yasla

Koklayayım saçlarını

Toprak doyar yağmura, ben sana asla

Sen, sen, sen kır çiçeğimdin

Sen, sen, sen dağ rüzgarımdın

Aradığımdın

Sığındığımdın

Firardayım, firardayım

Kapılarda eşkalim, yine dardayım

Firardayım, firardayım

Sana türküler söyleyen rüzgardayım

Firardayım, firardayım

Kapılarda eşkalin, yine dardayım

Firardayım, firardayım

Artık son adresimde, son bahardayım

Seni zeytin tanesi gözlerinde sevdim

Toprak kokusu türkülerimde

Kalemi kırılmış umutlarımın

Ve cezası kesilmiş hayallerimin

Fermanıydı sevdamız

Gurbeti gördüm mülteci yüreğimle

Avaz avaz susuyorsam

Vurun bu türküyü, vurun bu sazı

Ah, benim bu sefil ve bu serseri isyanlarımla

Dudaklarımı ısırıp kanattığım bir nihavent gibi

Kasıklarımdaki binlerce güneşin sancısı gibi ya da

Ya da kendi içine sürgün bir rüyada

Yetim saçlarını okşadığım sevdiğim

Yıldızlar mı yakın, sen mi uzaksın?