İkinci Evren - Demir Demirkan

Bölündüm.

Ben, sen, o oldum.

Kendimi ben sandım, seni sen

Onu da o.

Birbirimize karıştık gittik.

İçim başka dışım başka.

Seninle, onunla, kendimle çarpıştım.

Binlerce kıvılcım çıktı bu çarpışmadan.

Ateşler yandı, söndü.

Kül oldu, savruldu.

En güzel ruhlar tükendi bu ateşlerde

İçimde huzur dışımda yangın.

İçim bir dışım iki.

İki bire, bir sıfıra, sıfır sonsuza döndü.

Bu sözleri anlayan ölümsüz oldu