Yakamoz - Defkhan, Sahin

Dikenlerden bezdim artık, kanlar aktı açan gülden

Yalan dünden hayır yok, yok aynalardan kaçan yüzden

Yaşadığımız dünya sahtekar ve satan türden

İsteseydin ışık çıkartırdım inan batan günden

Ölür müydün bana gülsen, içindeyim alevlerin

Feda etmişim dünyamı silinmez kader

Benim yaram derin, kana bulanmış alnımdan akan terim

Yanar tenim kor alevlerde saplandı şarapnelin

Bir nefeslik konuşabilsem anlatırdım sana birden

Ölümsüzlüklerde gizli şu gözlerden bakabilsen

Var mı senden öte yol?

Hasmı yılan olan çok

Yaşarken ölmem gerek, benim başka çıkar yolum yok

Uzağa bakan gözler ağlar barut kokan koğuşlardan

Bozuk radyolardan gurbeti çağırırlar çok uzaktan

Çok ufak da olsa umut var daima ölme gel

Zamanım az, geleceksen Azrail’den önce gel

Uzar geceler, düşer yakamoz

Bak hayatın kuralı bu, küser sana dost

Nesi var?

(nesi var, nesi var, nesi var?)

İhaneti var!

Yutar seneler, düşer saça boz

Kula bak eli mahkum siner kana toz

Geri sar!

(geri sar, geri sar, geri sar)

Cinayeti var!

Toprak bu ten bizi bekler mezar

Gün doğar, gün batar bitti zere kadar

Yeri var (yeri var, yeri var, yeri var, yeri var)

Kıyameti var!

Ne sende nefes;

ne de bende biraz

Bitecek yere gök, çökecek hem de kaz

Eli ağır (eli ağır, eli ağır, eli ağır)

İsabeti var!

Yoruldum sarsılmaktan yalnızlıklar baş ucumda

Sen de ölme fakat bırak da beni de yaşayayım namusumla

Kurşun sağ kolumda, engeller çok var daha yolumda

Kanımdan içme bak dostun da olurum kabusun da!

Kalbim kırık ispatı bur’da

Saati kurma zaten yalan

Beşikten mezara bu yol dalga geçer bazen zaman

Ceset oldum n’apsın param aşkım yaram bahtım kara

Ömrü astım dara, kaldım kara baskınlara kastın bana

Ben ölmedim ki kalktım ayağa baktım sana

Gözlerinden ağlarken ekmeğimi bandım kana

Ve n’aptın bana ben böylesine hiç düşmemiştim yerlere

İnan ki yalan gerçekten hiç gülmemiştim bir kere

Bak rap yapıştı tenime bela sevgilim yok soluk bana

Bu sahte dünya acımasız, takılı kaldım o tuzakta

Çok ufak da olsa umut var daima ölme gel

Zamanım az, geleceksen Azrail’den önce gel

Uzar geceler, düşer yakamoz

Bak hayatın kuralı bu, küser sana dost

Nesi var?

(nesi var, nesi var, nesi var?)

İhaneti var!

Yutar seneler, düşer saça boz

Kula bak eli mahkum siner kana toz

Geri sar!

(geri sar, geri sar, geri sar)

Cinayeti var!

Toprak bu ten bizi bekler mezar

Gün doğar, gün batar bitti zere kadar

Yeri var (yeri var, yeri var, yeri var, yeri var)

Kıyameti var!

Ne sende nefes;

ne de bende biraz

Bitecek yere gök, çökecek hem de kaz

Eli ağır (eli ağır, eli ağır, eli ağır)

İsabeti var!