Njerzt Harrojn - Unikkatil

Keq se ju erdha e mirë se ju gjeta

Thojn me kohë njerzt i kallxojnë ngjyrat e vërteta

Sa t’mirat i bona për njerëz që sma din për ner

Menojn jon n’tropikale ku gjithmonë osht verë

E nuk ma nin bile as nuk jom idhnu

Se ton kto sene s’u kan shtir mi parashiku

Veq jep kredit mut qaty ku meritohet

Po e mira po t’harrohet veq e keqja po t’kujtohet

E ktheva shpinen zoti e din qka m’dëshirove

Pernime t’kisha pas dost a m’kuptove?

Eca nepër lloq e ferkemat i lash

As faleminderit s’po di me thon tash

T’thash, o bulash, veten t’hupt e ki shpall

Se une jom bash i pamvarun sa t’jom gjallë

Ky ke veq një test me testu e kom ves

Mirëmengjes, interes, shqipe t’dëshiroj sukses

A ke pa qysh t’thojn, t’rrejn sakatojnë

Ata veq po t’mashtrojnë se per ty kurgjo s’bojnë

Boni t’mira sa dush, e hiq s’iu kerset

Krejt qka na ka mbet mu ban qashtu edhe vetë

Ni kallabllak havera i pata, po se di ka shkunë

Për ta jetën desh e japa, tepër shpejt e harrunë

Qysh u rritem bashk u ngritem pa durim ketë sen e pritëm

Po tash që i hapa sytë ngjyra tjera u paraqitën

Për gjdo dit faca t’reja paraqiten para syve

Pa arsye ta jep fjalën haver edhe merre ndrryje

Kqyre veten në pasqyre, tipin përball nisja pshtyje

S’ka ma mshir n’zemrën tem, ha që ta jap merre grryje

Kurse ti moj bukuroshe, nisja shlyje emnin tem

Se sa her që te m’rren, ura jon shkon tu u shem

Kejt ti fali maje n’men, po s’ta harroj asni sen

Se me shpirt u lodha, tu i majt gurt në venë

Edhe une sikur ti shumë sene i msova në kete jetë

Qashtu mson kur të ngon kangen dostat e vërtet

Ki me hanger molla t’prishta nëse molla osht e prisht n’rraj

Sepse jeta osht kurv, qe s’tlen mu nda pi saj

Yo, krejt e dimë që e mira harrohet, e e keqja kurrë

Veq nuk ish leht kur munohet me mish e

Me shpirti njeri për dikon e n’fund ta kthejnë shpinën

Bahen kishe jam taku me ty sot

Hee, por qka me ba, është botë e ftoht