Yeniden - Cem Adrian, Şanışer

Yeniden, yeniden, yeniden

Yeniden, yeniden, yeniden

Uçacak kalbimin kuşları

Açacak kırılan kanatları

Yeniden, yeniden, yeniden

Yeniden, yeniden, yeniden

Uçacak kalbimin kuşları

Açacak kırılan kanatları

(yeniden, yeniden)

Gülümsedim göğe

Varmışçasına umudum

Yalnız başına gitmek istemek cesaret isterdi

Korktum, bile bile yanlışlarıma tutundum (yeniden)

Saf suya süründüm

Kirli kaldı ruhum, arzuya büründüm

Merhem olmaktı hayalim yaralara

Olmadı, savaş oldum, mermi oldum, namluya sürüldüm

Yandı, yaralı yazı yeniden

Yazdı, yaramı yazgım aman aman

Vurdu yeminlerimi biliyorum

Bilirim, anlamak zor

Kalmamak zor

Gidenleri anmamak zor

Yeniden uyanıp, güne başlamak zor

Beni yazlara sor

Ayazlara sor

Şu kirli beyazlara sor

Yeniden uyanıp, güne başlamak zor

Yeniden, yeniden, yeniden

Yeniden, yeniden, yeniden

Uçacak kalbimin kuşları

Açacak kırılan kanatları

Yeniden, yeniden, yeniden

Yeniden, yeniden, yeniden

Uçacak kalbimin kuşları

Açacak kırılan kanatları

Sessiz kaldım

Düştüğüm o derin çukurun dibinde

Kayboldum, kimsenin bilmediği bir gökyüzünde

Güçlü kaldım, ayakta

Tutundum, daha sıkı tutundukça

Ellerimi kanatan o keskin umuda

Bilirim, anlamak zor

Kalmamak zor

Gidenleri anmamak zor

Yeniden uyanıp, güne başlamak zor

Beni yazlara sor

Ayazlara sor

Şu kirli beyazlara sor

Yeniden uyanıp, güne başlamak zor

Bilirim, ağlamak zor

Kalmamak zor

Gidenleri anlamak zor

Yeniden uyanıp, güne başlamak zor

Beni yazlara sor

Ayazlara sor

Şu kirli beyazlara sor

Yeniden uyanıp, güne başlamak zor

Yeniden, yeniden, yeniden

Yeniden, yeniden, yeniden

Uçacak kalbimin kuşları

Açacak kırılan kanatları

Yeniden, yeniden, yeniden

Yeniden, yeniden, yeniden

Uçacak kalbimin kuşları

Açacak kırılan kanatları

(yeniden, yeniden, yeniden)

(yeniden, yeniden, yeniden)