Fur meine liebe Gertrude - Artur Rojek

Mieliśmy być z tych samych glin

Lecz nasze ciała z kości, z płci

Chodzisz na wojnę, a ja śpię

Nie możesz nie móc, musisz drżeć

Gdy mam dla ciebie dobre rady

Krzycz tak, żeby nie było śladów

Bo twoja skóra za ciasna

A miły uśmiech to maska

Zasłaniasz nagość, piersi

I zaciśnięte pieści

Vom selben Holz sollten wir sein

Doch unser Körper, Geschlecht um Bein

Während Ich schlaf, im Krieg du ziehst

Darfst nicht ich kennen, also willst

Wenn ich mit guten Rat anfassen

Sher ohne Spur zu hinterlassen

Denn dir dein Haut zum lasten

Und zartes Lächeln eine Maske

Ich verberge meine Bluse

Und die geballten Fäuste