Brestir - Árstíðir

Djúpt í fylgsnum hugar

Sorginni hann leynir

Á hana ekkert dugar

Kosti enga greinir

Sama hvað hann reynir

Áhrif hefur á hans

Ákvarðanir allar

Sjást í skini mánans

Brestir hans og gallar

Myrkrið til hans kallar

Deginum feginn hann er

Stund milli stríða

En er dagur hallandi fer

Aftur er þjakaður kvíða

Slikju næturinnar

Umvafinn hann liggur

Fangi sorgar sinnar

Hugsar bara hyggur

Hrakinn bæði og hryggur

Sú hugsun liggur, læðist

Að ófreskja hans vanda

Sem stjórnlaust áfram æðir

Um sálarinnar sanda

Að endingu mun granda

Deginum feginn hann er

Stund milli stríða

En er dagur hallandi fer

Aftur er þjakaður kvíða